Oogkliniek Parkstad

Macula degeneratie

Maculadegeneratie

Maculadegeneratie is een aandoening van het centrale gedeelte van het netvlies, de macula lutea, of gele vlek. Vaak wordt maculadegeneratie ‘slijtage’ van het netvlies genoemd. Zoals in een ouderwets fototoestel de film de lichtgevoelige laag is, zo is het netvlies de lichtgevoelige laag van het oog.

Het centrale deel van netvlies (de macula) zorgt voor het waarnemen van kleine details, het perifere deel zorgt er voor dat u nergens tegen aan loopt. Met de macula kan men zo scherp waarnemen doordat in het centrum de grootste concentratie aan contrast- en kleurziencellen (de kegeltjes) aanwezig is.

Het afsterven van de kegeltjes wordt macula degeneratie genoemd. Het scherpe zien verdwijnt en er blijft midden in het beeld een vlek achter. De rest van het netvlies blijft dus wel werken, zodat men in staat blijft om zijn weg in huis en daar buiten min of meer zelfstandig te vinden, ook al mist men dan scherpte.

Leeftijdgebonden maculadegeneratie (LMD)

Deze vorm komt verreweg het meeste voor. De leeftijdgebonden maculadegeneratie begint meestal na het vijftigste levensjaar. Ook kan maculadegeneratie ontstaan ten gevolge van andere ziekten (o.a. suikerziekte) of verwonding. Bij LMD kennen we twee vormen, de natte en de droge vorm. Na aanvullend onderzoek met een netvlies scan, kan bepaald worden om welke vorm het gaat. Alleen de natte LMD kan behandeld worden met een medicijn, een "VEGF-remmer", dat na verdoving in het oog geïnjecteerd wordt.